Decyzja o zerwaniu z hazardowym nałogiem jest niezwykle trudna i wymaga przede wszystkim silnej motywacji oraz czasu. Trzeba przekonać się, że zachowania związane z hazardem są szkodliwe. Gracz musi sam podjąć decyzję i być przekonanym, że trzeba zmienić podejście do życia a wszystkie „za” przeciwko graniu są dla niego ważniejsze.
Brak chęci na zmiany
Na samym początku, gdy brakuje chęci zmiany można mówić o okresie, gdy zaprzeczamy, że problem z graniem występuje. Gracz tak bardzo buduje wokoło siebie atmosferę iluzji, że nie jest w stanie zauważyć konsekwencji, które idą za grą. Jeśli nie widzi się szkód nie ma również chęci zmian. W tym momencie gracza przede wszystkim trzeba informować o tym jakie skutki niesie za sobą hazard.
Pierwsze zainteresowanie zmianą
Pierwsze pojawienie się wątpliwości i niepokojów to informacja, że gracz zaczyna zdawać sobie sprawę ze swojego problemu. W tym momencie pojawiają się pierwsze rozważania na temat konsekwencji jakie niesie za sobą granie. Racjonalizm w tym momencie zdaje się podpowiadać, że trzeba przestać grać. Hazardzista zaczyna odczuwać wstyd wobec bliskich, których zazwyczaj musi ciągle oszukiwać. Dlatego zaczyna się pojawiać pierwsza myśl o tym, by przestać grać.
Przygotowania do zaprzestania gry
Taki etap to już czas, gdy gracz zdaje sobie sprawę z tego, że ma problem związany z doświadczał wpływu na własne życie i przez to odbudowywał szacunek dla siebie. Hazard i same te problemy nie znikną. Dlatego mimo, że gracz nadal podejmuje próby grania czuje już, że jest to problem i nie zaprzecza problemowi, który go dotyczy. W tym momencie po raz pierwszy myśli się już o profesjonalnej pomocy. W grę wchodzić mogą między innymi spotkania z anonimowymi hazardzistami czy też kontakty z psychologią w formie indywidualnej. Niekiedy gracz zatwardziały zaczyna również myśleć o stałym leczeniu w ośrodku, w którym będzie przebywać na przez pewien okres czasu. Dla mniej zatwardziałych graczy najczęściej ten etap charakteryzuje się myślą o tym, by samodzielnie radzić sobie z problemami. Podjęcie działań Jeśli gracz ma już za sobą poprzednie etapy najczęściej zaczyna myśleć poważnie o zmianie i podejmuje pierwsze poważne działania. Zaczyna się od rozmowy z bliskimi, których informuje się o planowanej zmianie, pojawia się chęć spłaty długów. W tym momencie ważne będzie wsparcie najbliższych oraz poczucie, że można skutecznie poradzić sobie z grą. Hazardzista musi mocno wierzyć w realizację swojej planowanej zmiany. Gdy reguluje zobowiązania finansowe rozpoczyna długi proces zmiany, który ma skutkować między innymi odbudowaniem własnego poczucia pewności oraz szacunku do samego siebie.
Jak hazardzista musi się zmienić?
Jeśli widzisz problemy z hazardem u siebie możesz podjąć następujące działania:
- podziel się problemem z osobą, której ufasz i która będzie Cię wspierać. Nie próbuj samodzielnie zostawać z tym problemem.
- Staraj się unikać miejsc, w których grałeś oraz nie obserwuj innych grających, ponieważ będzie to wzbudzać chęć gry u Ciebie
- Unikaj osób, z którymi grałeś, przejdź do znajomych, z którymi byłeś przed nałogiem
- Nie fantazjuj o graniu nawet za małe stawki, jeśli taka fantazja się pojawi myśl o konsekwencjach gry
- Nie noś ze sobą kart płatniczych, miej tylko małą ilość gotówki ze sobą. Wspieraj się pomoc w zarządzaniu własnymi finansami.
- Myśl o motywacjach, które sprawiły, że chcesz zerwać z graniem
- Zmień zainteresowania, wróć do tego co robiłeś przed rozpoczęciem gry
- Nie bój się rozmów o długach. Staraj się negocjować z bankami i osobami, u których się zadłużyłeś.
- Musisz wiedzieć, że stan zmęczenia, znudzenia, samotności czy złości będzie potęgował chęć gry dlatego unikaj takiego stanu.
- Staraj się realizować projekty krótkoterminowe np. jeden dzień bez grania, następnie tydzień bez grania.